Πολλοί άνθρωποι έχουν κάποιο είδος νευρικής συνήθειας ως παιδιά ή ως έφηβοι, και για ορισμένους, αυτή η συμπεριφορά μπορεί να συνεχιστεί μέχρι την ενηλικίωση. Μπορεί να είναι μια επαναλαμβανόμενη ασυνείδητη συνήθεια όπως τράβηγμα μαλλιών ή η ταλάντωση του ποδιού.
Περίπου 1 στους 20 ανθρώπους εμφανίζουν επαναλαμβανόμενες διαταραχές κινητικότητας που εστιάζουν στο σώμα τους κατά τη διάρκεια της ζωής τους.Αλλά υπάρχει μια συνήθεια που ξεχωρίζει ανάμεσα σε όλες, είναι το φάγωμα των νυχιών.
Και δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι είναι η δεύτερη πιο συνηθισμένη συνήθεια επαναλαμβανόμενης συμπεριφοράς – εκτιμάται ότι το 30% του πληθυσμού τρώνε τα νύχια τους!
Παρακολουθώντας κάποιον να κολλάει την άκρη του δακτύλου στο στόμα του δεν είναι και το πιο ευχάριστο θέαμα, ούτε είναι αισθητικά ευχάριστο το αποτέλεσμα.
Το ερώτημα λοιπόν είναι: Γιατί το κάνουν οι άνθρωποι;
Οι περισσότεροι άνθρωποι το θεωρούν ως μια νευρική συνήθεια, ένα βασικό σύμπτωμα άγχους ή ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής. Αλλά η αλήθεια είναι ότι υπάρχει κάτι περισσότερο πίσω από αυτή τη φαινομενικά αθώα συνήθεια.
Σε μια μελέτη που πραγματοποίησε ο ψυχίατρος Kieron O’Connor στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ στον Καναδά, οι ερευνητές διερεύνησαν ποιοι παράγοντες σχετίζονται με επαναλαμβανόμενες διαταραχές. Σύμφωνα με τα ευρήματά τους, οι ερευνητές έχουν εντοπίσει ένα χαρακτηριστικό προσωπικότητας κοινό σε όλα τα… φαγωμένα νύχια: την τελειομανία.
Οι ερευνητές πραγματοποίησαν το ακόλουθο πείραμα: διαίρεσαν τα άτομα σε δύο ομάδες, εκείνους που έτρωγαν τα νύχια τους και εκείνους που δεν το έκαναν. Στη συνέχεια υποβλήθηκαν σε τέσσερα διαφορετικά σενάρια: άγχος (προβολή σκηνής από συντριβή αεροπλάνου), χαλάρωση (προβάλλοντας κύματα), πλήξη (αφήνοντάς τους μόνοι σε δωμάτιο) και απογοήτευση.
Αφού παρατήρησαν τη συμπεριφορά των ατόμων, διαπίστωσαν ότι εκείνοι με επαναλαμβανόμενη διαταραχή δεν δαγκώνονταν τα νύχια τους όταν ήταν στο σενάριο χαλάρωσης, αλλά στα άλλα σενάρια το έκαναν. Από αυτά τα στοιχεία, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η συνήθεια του δαγκώματος των νυχιών δημιουργείται ως απάντηση στην απογοήτευση και την πλήξη. Αυτό έδειξε ότι το δάγκωμα των νυχιών δεν ήταν απλά μια απάντηση στο άγχος ή το στρες, αλλά ένας μηχανισμός αντιμετώπισης που χρησιμοποιείται όταν τα άτομα δεν μπορούν να είναι παραγωγικά και να ασκούν τις τελειομανιστικές τάσεις τους.
Η μελέτη έδειξε ότι όσοι έχουν επαναλαμβανόμενες συνήθειες τείνουν να είναι οργανωτικοί και τελειομανείς: επιρρεπείς σε απογοήτευση, ανυπόμονοι και γρήγορα αποθαρρύνονται όταν αποτυγχάνουν να επιτύχουν τους δύσκολους στόχους τους. Επιπλέον, συχνά κάνουν λεπτομερή σχέδια και υπερφορτώνουν τα καθήκοντά τους και βαριούνται όταν δεν υπάρχει δραστηριότητα. Μέσω επαναλαμβανόμενων κινήσεων, απελευθερώνουν την καταπιεσμένη ενέργεια τους.
Χάρη σε αυτή την ανακάλυψη, ο O’Connor πιστεύει ότι θα είναι ευκολότερο να θεραπευθούν αυτές οι διαταραχές με νέες θεραπείες που επικεντρώνονται στην τροποποίηση της τελειομανιστικής συμπεριφοράς, παρά στην απλή προσπάθεια να καταστείλει την συνήθεια.
Τώρα που γνωρίζετε την υποκείμενη αιτία, μπορείτε απλά να κοιτάξετε αυτή τη συνήθεια με έναν εντελώς νέο τρόπο, πράγμα που σημαίνει επίσης ότι είστε πιθανώς ένας οργανωτικός και τελειομανής άνθρωπος!
